هفت رنگ

جایی برای با هم بودن

هفت رنگ

جایی برای با هم بودن

برنامه ریزی

نمیدونم چرا هر امتحانی رو که میگذرونم بیشتر از خودم نا امید میشم؟ 

وقتی میبینم که بچه ها چقدر برنامه ریزی دارن ولی من حتی به برنامه ریزی فکر هم نمیکنم. 

 

نمونشم همین کبلی(کربلایی) خودمون که به جای زبان فارسی میشینه زبان انگلیسی میخونه و فکر نکنم تو برنامش جایی برای نگاه کردن به برنامه امتحانیش گذاشته باشه. و حتی اشتباهشو تکرار کنه و به جای فیزیک بشینه اجتماعی بخونه!واقعا متحیر گشتم.  

یا حتی خود ممد که ساعت ۳ نصفه شب پا میشه فیزیک بخونه بعدش میبینه حسش نیست میگیره دوباره می خوابه.واقعا قلم چی باید ازشون تقدیر به عمل بیاره چون کاری رو که این بابا می خواست تو این ۱۶ سال یا بیشتربه عمل برسونه بچه های ما تو ۲۰ روز امتحانا انجام میدن.به همین دلیل می خام یه انتشارات بزنم که به این جور افراد بیشتر کمک بشه و حتی خودشون هم در اون فعالیت کنن اما چون فعلا نمیدونم با کدوم ز نوشته میشه فعلا از گفتن اسمشخود داری میکنم. 

سلام به بلاگ اسکای

سلام به همگی 

می خوام با کمکای شما و نظر های سازندتون یه وبلاگه توپ راه بندازم و خوش حال میشم بهم کمک کنین تبادل لینک هم میکنیم. 

البته این اولین وبلاگم نیست یه وبه دیگه هم دارم ولی ازش خسته شدم و می خوام این وبلاگو بترکونمو از قبلیه بهترش کنم. 

این کار بدون کمک شما امکان ناپذیره دوست دارم همیشه به هم دیگه سربزنیم و با هم باشیم